Het volkslied van Slovenië
| Het Sloveense Volkslied - Slovenska Državna Himna "Zdravljica" is een figuurgedicht, waarbij iedere stanza een wijnglas uitbeeldt. Het is geschreven door de 19de-eeuwse romantische Sloveense dichter France Prešeren, geïnspireerd door de idealen van de Verlichting. Het werd geschreven in 1844 en met enkele wijzigingen gepubliceerd in 1848. Het gedicht werd al snel populair bij Slovenen die verlangden naar een onafhankelijk Slovenië. In 1989 werd het de 7e stanza het regionale volkslied van Slovenië en na de onafhankelijkheid in 1991 werd het het nationale volkslied. |
|
Zdravljica
|
Heildronk |
|
Spet trte so rodile,
prijat'lji, vince nam sladko, ki nam oživlja žile, srce razjasni in oko, ki utopi vse skrbi, v potrtih prsih up budi. |
De wijnstokken hebben weer gedragen,
vrienden, zoete wijn voor ons, die onze aderen oplaadt, het hart en oog opheldert, die verdrinkt alle zorgen, hoop wekt in een gebroken borst. |
|
Komu najpred veselo
zdravljico, bratje, č'mo zapet'? Bog našo nam deželo, Bog živi ves slovenski svet, brate vse, kar nas je sinov sloveče matere! |
Wie is het vrolijkst, laten we
een toost uitbrengen, Broeders, wat zullen we zingen? God ons land, God behoede de hele Sloveense wereld, alle broeders, die er zijn, zonen van een roemrijke moeder! |
|
V sovražnike `z oblakov
rodu naj naš'ga trešči grom! Prost, ko je bil očakov, naprej naj bo Slovencev dom; naj zdrobe njih roke si spone, ki jim še teže! |
Op vijanden moge een donderslag
neerkomenuit de wolken van ons volk! Vrij, zoals het was voor onze voorouders, moge het huis van Slovenen voorwaarts gaan; moge hun handen breken hun ketenen, die nog steeds zwaar zijn! |
|
Edinost, sreča, sprava
k nam naj nazaj se vrnejo! Otrok, kar ima slava, vsi naj si v roke sežejo, da oblast in z njo čast, ko pred, spet naša bosta last! |
Eenheid, geluk, verzoening
mogen terugkeren naar ons! Kinderen, wat er aan roem is, laat hen allen de hand reiken, zodat de macht en de eer ermee, zoals voorheen, weer van ons zullen zijn! |
|
Bog živi vas, Slovenke,
prelepe, žlahtne rožice! Ni take je mladenke, ko naše je krvi dekle; naj sinov zarod nov iz vas bo strah sovražnikov! |
God zegene jullie, Sloveense vrouwen,
mooie, edele bloemen! Er is geen meisje als een meisje van ons bloed; moge een generatie van jullie zonen de angst bij de vijanden inboezemen! |
|
Mladen'či, zdaj se pije
zdravljica vaša, vi naš up! Ljubezni domačije noben naj vam ne usmrti strup; ker po nas bode vas jo srčno branit' klical čas! |
Jongeren, nu wordt er gedronken
een heildronk op jullie, onze hoop! De liefde voor het vaderland moge geen gif jullie doden; want na ons komt de tijd dat jullie opgeroepen worden om het met heel je hart te verdedigen! |
|
Žive naj vsi narodi
ki hrepene dočakat' dan, da koder sonce hodi, prepir iz sveta bo pregnan, da rojak prost bo vsak, ne vrag, le sosed bo mejak! |
Lang leve alle volkeren
die verlangen naar de dag, dat waar de zon ook gaat, strijd uit de wereld verdwijnt, zodat ieder mens vrij zal zijn, geen vijand meer, alleen elkanders buurman zal zijn! |
|
Nazadnje še, prijat'lji,
kozarec zase vzdignimo, ki smo zato se zbrat'li, ker dobro v srcu mislimo. Dokaj dni naj živi Bog, kar nas dobrih je ljudi! |
Tot slot, mijn vrienden,
laten we het glas heffen op onszelf, die voor dit doel zijn samengekomen, omdat we het goed bedoelen in ons hart. Nog vele dagen lang leve God, en deze goede mensen! |
"De grenzen van mijn taal vormen de grenzen van mijn wereld.
Meje mojega jezika pomenijo meje mojega sveta.
"